Neler Oluyor Haymana’da?

“Bir zamanlar tarih yazan topraklar, bugün suskunluğun haritası mı oldu?”Rüzgârın taşıdığı koku değişti.Toprak hâlâ bereketli, ama yüzlerde yorgunluk var.Çocuk sesleri azaldı, kahvelerde sohbetler kısa, gözler uzaklara bakıyor.
Birileri sanki kulağımıza fısıldıyor:
“Haymana bir şeyler kaybediyor.”
Peki neyi?
Tarih Uyuyor, Gençlik Gidiyor. Bu topraklar sadece sıcak suyla değil, kanla, direnişle, vatan sevdasıyla ısınmıştı.Sakarya Meydan Muharebesi'nde düşmana geçit vermeyen bu diyar,Bugün kendi çocuklarına tutunamıyor.Gençler gidiyor Haymana’dan.
Diplomalı olan da gidiyor, umudu kırılan da…
Ardında ise yaşlı gözlerle el sallayan analar, kapanan dükkanlar ve yarım kalan hayaller kalıyor.
Şifalı Sular Yetmez, Ruh da Tedavi İster
Haymana’nın sıcak suyu dillere destan.Ama ne fayda, su akıyor, insanlar göçüyor.Turizm bir türlü ayağa kalkamıyor.Belediye projeleri yavaş, yatırımcının adımı ürkek.Termal oteller tabelada var, ama odalarda müşteri yok.Koskoca ilçe, yıllardır potansiyel diye anılıyor ama fırsata bir türlü dönüşemiyor.
Tarımda Toprak Var, Elde Yok
Tarlalar susuzluktan değil, ilgi yoksunluğundan kuruyor.Köyler bomboş, bağlar bakımsız.Mazot olmuş yangın, gübre lüks.Haymana'nın çiftçisi, toprağını değil, umudunu sürüyor artık.
Destek yok, teşvik yok, sadece sabır var.Sorun Çok, Umut Nereye Saklandı?
Peki umut yok mu?Var, hem de her sokakta, her gözde.Ama umut, yalnız bırakılmış insanların direncinde gizli.
Bir kadın kooperatif kurmaya çalışıyor, bir öğretmen çocuklara şiir okutuyor, bir yaşlı hala “Belki düzelir” diye bekliyor.
Haymana, aslında kendisini terk etmeyenlere tutunuyor.Ama bu insanlar ne kadar daha yalnız kalacak?Haymana Yeniden Ayağa Kalkabilir mi?
Cevap belli:
-Evet.
Ama sadece Ankara'dan bakarak olmaz.Haymana, kendi içinde uyanmak zorunda.Siyasetçi samimi olmalı, belediyeler vizyon sahibi, halk ise birleşmeli.Çünkü Haymana’nın asıl gücü; toprağında değil, direncinde gizli.Suskunluğu Konuşturmak Gerek
Ben Aydın Benli.
Bazen Ankara’dan, bazen köyümde ki eski taş duvarın gölgesinde yazarım.Ama kalbim hep Haymana’da.Bugün bir köşe yazısı yazmadım aslında.Bir ağıtla bir çağrı arasındaki o ince çizgiyi karaladım.Haymana sessiz ama ölmedi. Yeter ki ona yeniden ses olalım.Çünkü Haymana sadece bir ilçe değil, bu milletin onurla yazdığı bir sayfadır. Allah’a ısmarladık hoşça kalın…